De vorige post veroorzaakte enige verwarring en onrust bij velen. Ik kreeg wat reacties via de blog maar vooral per email en op straat. Korte samenvatting: je bent voorstander of tegenstander van doorwaadbaarheid. Voorstanders willen graag door het gebied kunnen wandelen via de wandelpaden. Tegenstanders willen om allerlei redenen geen wandelaars langs hun kavels.
Ik zie niet de toegevoegde waarde van het toegankelijk maken van alle randen. Zolang ik er maar zonder onnodig zigzaggen langs kan en zonder te hoeven omlopen via de kavelwegen (nu moet ik soms honderden meters omlopen of over een brede sloot springen). Dat is al te bereiken wanneer langs twee of drie randen een weg of pad loopt, e.e.a. afhankelijk van de ligging en vorm van de kavel. Maatwerk is dus geboden. Het is veel fijner wandelen over de graspaden (indien gemaaid..) dan over de weg waar je regelmatig van je sokken gereden wordt en waarna je nog minutenlang zit te knarsetanden door het opwaaiende stof. Cruciaal is m.i. wel dat de paden op elkaar aansluiten.
Maar wat ik er van vind doet niet ter zake. Bepalend is de officiële norm zoals die is omschreven in artikel 13.7 van het Bestemmingsplan Oosterwold dat in december 2016 in werking trad:
Lid b spreekt voor zich: niet alleen voetgangers maar zelfs fietsers moeten over de 2 meter strook kunnen. Maar volstaat het wanneer er een mountainbiker overheen kan? Of moet er ook een driewieler (iemand met evenwichtsproblemen) of zelfs een rolstoel overheen kunnen? En hoe zit dat in de winter, wanneer je tot je enkels in de modder zakt?
Volgens lid b moeten bovendien alle kavelranden openbaar toegankelijk zijn. Wanneer de buren dat ook doen heb je dus per definitie samen met je buren langs elke kavelrand óf een kavelweg óf een publiek toegankelijke strook van tenminste 4 meter breed.
Ik heb vernomen dat indien je kavelgrens onbegaanbaar is (bijvoorbeeld door een talud, sloot of greppel), de 2 meter strook overeenkomstig naar binnen schuift. De bron daarvan ben ik helaas kwijt. Indien die eis afdwingbaar is zal dat zeer ingrijpende gevolgen hebben voor menig kavel. Maar hoe gaat dat handhaven dan? Krijgen we straks een ambtenaar met een testfiets die rondjes gaat rijden om alle kavels, bij elk jaargetij en elke hoogte van het gras?
Volledigheidshalve vermeld ik nog dat deze regels gelden voor kavels waarvoor de omgevingsvergunningen ná december 2016 is aangevraagd.
BOUWEN IN OOSTERWOLD 
Je toevoeging aan het einde is niet helemaal correct, hoewel de exacte breedte van het recht van overpad aan de randen van de kavel niet wordt vastgelegd, geldt dat recht al wel degelijk sinds juli 2013.
Uit de Intergemeentelijke Structuurvisie Oosterwold:
Aan de randen van de kavel blijft een strook gereserveerd
waar het principe ‘recht van overpad’
geldt. Hierdoor zal langs de randen van de kavels
een netwerk van voet- en fietspaden ontstaan.
Zo blijft de continuïteit en de beleving van het
landschap en de ‘doorwaadbaarheid’ van het
gebied gewaarborgd. Deze reservering kan in de
toekomst benut worden voor de aanleg van een
nieuwe kavelweg of sloot waar nodig. Indien nodig
kan dit recht ook door de gemeente/gebiedsontwikkelaar
worden overgenomen en daar kleine
ontbrekende onderdelen worden aangelegd.
LikeLike
De formulering in de blogpost is volgens mij wel correct. De genoemde regels gelden vanaf december 2016. Over de situatie van vóór 2016 heb ik mij niet uitgelaten.
In dat verband het volgende. Het klopt dat in de structuurvisie, die vigeerde tot december 2016, de door jou genoemde passage staat. Dat was geen bestemmingsplan maar een structuurvisie. Per kavel hebben bewoners in de periode van voor december 2016 een eigen minibestemmingsplan aangevraagd. Dat is ter inzage gegaan met alles erop en eraan. De uitwerking van de visie verschilt per minibestemmingsplan. Bij Bosveld, Ecoparkhof, langs de Auguste Compteweg en naar ik vermoed het Paradijsvogelbosje (heb ik niet gecheckt) verschilt de realisatie van doorwaadbaarheid per kavel. Dat ging toen per kavel in goed overleg met de gebiedsregiseur Esther Geuting. Er was toen ruimte voor pragmatische oplossingen. Ik zie dat als een van de voordelen die wij hadden toen we al het pionierswerk deden. We moesten het samen met de gemeente uitvinden. Wanneer de eis van doorwaadbaarheid toen op dezelfde wijze geïnterpreteerd zou zijn als nu waren vele kavels heel anders opgezet. Wij zouden in dat geval zeker niet zo´n langwerpige kavel genomen hebben zoals we nu hebben.
LikeLike
Ik ben echt blij dat je dit op de “agenda” zet. Ik vind het zelf een mooi en goed principe. Oosterwold gaat volgens mij ook over een gezonde relatie tussen geven en nemen. Of : “schenken & danken”, zoals Lievegoed het noemde. Ik ben dankbaar voor het feit dat ik grond in mijn beheer krijg tegen een prijs waarvoor ik nooit ergens anders grond zou hebben kunnen kopen. Dus ik wil het spel graag spelen volgens de spelregels. Maar makkelijk is dat niet. Stel je voor … dat ik die strook begaanbaar maak voor fietsers en buggy’s in de winter. Dat vraagt om verharding, toch? En dan hangt meteen het Waterschap in mijn nek, vanwege aanvullende waterberging die gegraven moet worden. Bijvoorbeeld. En ja …. handhaven op dit punt lijkt me lastig voor de gemeente. Dus het zou vooral moeten gaan over mensen en hun goede wil. Ook op dat punt is Oosterwold een interessant experiment.
LikeLike